Drie Dagen Chan (Zen) Oefeningen, de schok van eenvoudig, ernstig en stil

Tijdens 5 mei 2010, ben ik met 6 mensen naar Zhe Jiang, Taizhou te China gebracht naar Zi Lu Si in de An Hui provincie, om een drie dagen lange Chan oefening te ondergaan. Vanaf het begin heb ik al tegen alle mensen gezegd dat tijdens de Chan training we alle regels van het klooster zeer strikt moeten volgen. O.a. dat we in het klooster geen vlees mogen eten, geen alcoholische dranken, enz. Eigenlijk konden we drie dagen met zelfs nóg strengere regels wel volhouden. Maar omdat ik nadruk heb gelegd op deze regels heb ik deze mensen stress gegeven. s’Middags om ongeveer 5 uur, heeft de bus van de Internationale Taizhou Wushu School ons naar het klooster gebracht. De poort was gesloten, het was echt stil, toen ik aan de poort klopte was er geen reactie, ik twijfelde of ik misschien bij het verkeerde adres was, ik greep meteen naar mijn telefoon. De persoon die opnam klonk als een receptioniste bij een hotelbalie, toen twijfelde ik zelfs nog meer… Even later ging de poort van het klooster open op een kiertje, waaruit een kalig, rond en dikkig hoofdje kwam. En dat vond ik nogal komisch. De persoon die de poort opende was een jonge non, daarna kwam er een monnik. Zij stonden erop dat zij onze koffers droegen. Toen wezen zij ons de logeerkamers aan en maakten alles klaar. Daarna kwam er nog een non. Zij leidde ons naar de eetzaal voor het avondmaal.

Jeuzus! Drie kleine gerechtjes voor zeven mensen?

Acht dagen geleden waren wij in de Internationale Tai Zhou Wu Shu School, waar wij elke dag overvloed aan voedsel hadden, vlees, vis, krab en sterke alcoholische dranken… Toen wij deze drie gerechtjes bekeken dachten wij: ‘Dat, is een erg groot verschil.’ Op dit moment, heel vreemd, vonden wij het helemaal niet erg dat er zo weinig eten was. Alsof we in een andere wereld waren beland.

Stilte! Zelfs Ademhalen was te luid

Dezelfde nacht om 8 uur, een pelgrims Ru Xun heeft ons naar een kamer gebracht om Chan oefeningen te doen. Zij was onze leraar en ook onze tolk. Niet zo lang erna werd onze chauffeur onrustig en niet zo lang daarna ging iemand snurken. Maar de rest heeft de 40 minuten wel volgehouden. Na de Chan training vroeg Ru Xun l wat wij voelden tijdens de oefening. Sven Lintelo zei dat er vogeltjes voor zijn ogen vlogen. Bauke Oosterhof zei dat hij kantelde. Peter zei dat als hij stilzat, zijn geheelde tinnitus heel erg terug kwam en dat hij het niet meer kon verdragen. Jan Batstra heeft een lies ziekte en kon niet in de kleermakerszit zitten omdat het erg pijn deed. En ik heb ervaring met Chan meditatie dus voelde ik me leeg, rustig en comfortabel. Zo stil dat zelfs ademhalen te luid was. Maar ik zou niet kunnen bedenken dat in deze stille omgeving andere mensen het zo onrustig, zo veel herrie kunnen voelen en zoveel pijn kunnen voelen.

Een heel lekker gevoel, maar pas op!

De tweede dag s’ochtends om acht uur, de tweede keer Chan meditatie, weer 40 minuten. Sven zijn vogels vlogen er nog steeds, Bauke zat wel stabiel, Peter begon de geluiden te verdragen en Jan heeft twee kussens gevonden waardoor hij toch kon zitten. En ik, ik geniete, maar ik wilde niet stoppen en vonden de 40 minuten te weinig en wilde niet stoppen.
‘Pas op! Dit is hebzuchtigheid!’ Zei Ru Xun.
‘Oeps! Ik ben betrapt. Ik voelde een schok van schaamte.
Chan meditatie is net als een kat wacht op een muis die verscholen zit. Als jouw gedachten verschijnen dat jij ze meteen moet laten verdwijnen. Deze gedachten worden door het boeddhisme meestal beschreven als: Hebzucht, Schuld (qua jaloezie etc.), Verslaving (koppigheid, eigenwijsheid enz.). Eigenlijk wilde ik niet stoppen, maar eigenlijk kon ik het niet loslaten. En dan wordt het vasthouden en dat leidt tot eigenwijsheid. En dat is een ongezonde mentaliteit. Deze gedachten hebben een negatieve invloed op vermogen om te denken en zich te gedragen.

Waarom Chan meditatie?

Ik heb me al heel lang gericht tot Chan meditatie. En ik heb ooit al een Chan oefeningen gedaan. En ik heb al die tijd al gedacht dat Chan goed was voor martial arts perfectionering.
Na de lunch om twee uur s’middags. Hebben Ru Xun en Ru Yong ons naar een stuwmeer gebracht achter het klooster waar we de lopende Chan meditatie deden. Bij de sluizen van het meer zagen wij dat de dam twintig meter hoog was. Bovenop de dam was het water zo stil dat het eruit zag als een spiegel. Maar onderaan de dam spoot het water als diaree uit kont. En wij waren op het dak van de controlekamer dat ongeveer in het midden van de dam was. Daar gingen wij Tai Ji beoefenen. Na de Tai Ji training vroeg Ru Xun aan mij waarom ik interesse heb in Chan. Toen zei ik: ‘Voor mensen die Tai Ji Quan applicaties beoefenen is de Chan gedachte zeer belangrijk.’ Bijvoorbeeld: wanneer je met de tegenstander aan het sparren bent mogen wij geen confronterende gedachtes hebben, wij mogen ook geen onderschattende gevoelens hebben en wij mogen ook geen zelfmedelijden hebben. Tijdens het gevecht mogen wij geen planning hebben en geen vooroordeel. Geen opdringerigheid. Sparren is als een Chan oefening als de kat en de muis als je van je tegenstanders wilt winnen moet je de gedachten van hierboven verwijderen, alleen dan kun je als in het spreekwoord in Tai Ji Quan: ‘She Ji Cong Ren’ dat betekent de tegenstander laten komen en geen weerstand tonen, maar meegaan. Alleen dan kun je een zwakke plek vinden om een tegenaanval in te zetten.

Waarom Chan meditatie?

Ik heb me al heel lang gericht tot Chan meditatie. En ik heb ooit al een Chan oefeningen gedaan. En ik heb al die tijd al gedacht dat Chan goed was voor martial arts perfectionering.
Na de lunch om twee uur s’middags. Hebben Ru Xun en Ru Yong ons naar een stuwmeer gebracht achter het klooster waar we de lopende Chan meditatie deden. Bij de sluizen van het meer zagen wij dat de dam twintig meter hoog was. Bovenop de dam was het water zo stil dat het eruit zag als een spiegel. Maar onderaan de dam spoot het water als diaree uit kont. En wij waren op het dak van de controlekamer dat ongeveer in het midden van de dam was. Daar gingen wij Tai Ji beoefenen. Na de Tai Ji training vroeg Ru Xun aan mij waarom ik interesse heb in Chan. Toen zei ik: ‘Voor mensen die Tai Ji Quan applicaties beoefenen is de Chan gedachte zeer belangrijk.’ Bijvoorbeeld: wanneer je met de tegenstander aan het sparren bent mogen wij geen confronterende gedachtes hebben, wij mogen ook geen onderschattende gevoelens hebben en wij mogen ook geen zelfmedelijden hebben. Tijdens het gevecht mogen wij geen planning hebben en geen vooroordeel. Geen opdringerigheid. Sparren is als een Chan oefening als de kat en de muis als je van je tegenstanders wilt winnen moet je de gedachten van hierboven verwijderen, alleen dan kun je als in het spreekwoord in Tai Ji Quan: ‘She Ji Cong Ren’ dat betekent de tegenstander laten komen en geen weerstand tonen, maar meegaan. Alleen dan kun je een zwakke plek vinden om een tegenaanval in te zetten.
She Ji Cong Ren is makkelijker gezegd dan gedaan. Daardoor moeten wij Chan toepassen in elke Tai Ji Quan training. Alleen dan kunnen we alle verkeerde gedachten verdrijven. Elke keer dat we verkeerd denken doen we het ook verkeerd en de spieren zijn dan gewend aan de verkeerde beweging. Alleen dan krijgen we de goede natuurlijke bewegingen. Op dit niveau, zijn er geen fouten meer dus ook geen correctie. Ha! zou dit de Chan van Wu Shu zijn?

Wauw, deze mensen zijn goed zeg!

s’avonds haalde meester Ru Yi ons naar de Hoofdkamer om met ons te praten. Eenmaal in het vertrek zagen wij een monnik die met de rug tegen ons zat, de piano aan het bespelen. Het niveau was niet laag. Ru Xun zei dat ‘hij’ meester Ru Yi was. Toen Ru Yi zich omdraaide, stond ik even stil. Wat?! ‘hij’ is een jong mooie meid. Ru Xun zei dat Ru Yi in Parijs heeft 6 jaar gestudeerd bij een kunst academie. Voor dat zei een non werd was zij een professor op een Universiteit in Beijing die muziek les gaf.
Ru Xun heeft ook iemand anders voorgesteld, namelijk Ru Li. Hij heette Lu Xun voordat hij een monnik werd. Hij heeft ooit 100000 kilometer afgelegd in China, en is door heel China gegaan. Zijn doel was om de leefstijl van de mensen te onderzoeken. Door zijn onderzoek is de kennis op dit vak opgevuld.
Oh, dus hij is ook een knap persoon.
Naast ons was er een non die rustig en diep de Gu Qin (Chinees muziek instrument) aan het bespelen was. Ik ben geen kenner op het gebied van de Gu Qin. Maar ik luister altijd naar nummers als: Missing an Old Friend, Orchid en Evening Song of the Drunken Fisherman. Nu ik haar hoor spelen, hoor ik dat zij simpel, rustig speelt. Maar daarbinnen in voelde ik een stabiliteit dat aantrekkingskracht had. Dit niveau was al zo hoog dat het natuurlijk was. Wederom weer een hoogmeester.
Daarnaast zaten er nog een paar mensen, waaronder pelgrims en monniken. En iedereen daarvan was afgestudeerd bij een Universiteit. Nu realiseerde ik dat bijna iedereen in Zi Lu Si hoogbegaafd was.

Thee Ceremonie, iedereen is gelijk

Op de derde dag had meester Ru Yi een ‘Geen Ik’ Thee ceremonie georganiseerd. Een regel van deze ceremonie was dat iedereen een potje thee moest zetten en moest geven aan de gene die rechts van je zat. De tweede en derde keer thee zetten moesten we de thee schenken aan iedereen. Ru Yi zei dat we aandachtig thee moesten maken, dat we dan gemeend moesten knielen voor iemand thee moesten geven.
Bij deze ceremonie waren allerlei mensen o.a. de schoonmaakster, de oude kok, en de monniken. Toen ik knielde bij de oude schoonmaakster om thee te geven, zag ik dat haar handen donker, versleten en gerimpeld waren. Toen schrok ik even: Uit mijn ervaring dacht ik dat mensen die van thee genieten vooral aristocraten waren. Ik heb vaak verteld over een bekende Chinese romance: Dream of the Red Chamber, in dat verhaal was er een non die Miao Yu heette, zei zag thee als een heilig en puur voorwerp. Toen heeft een bejaarde boerenvrouw genaamd Liu Lao Lao uit een heel erg duur kopje gedronken van Miao Yu. Daarna vond Miao Yu het kopje onrein en gooide het weg. Toen dacht ik: ‘Kan deze schoonmaakster wel van deze thee genieten?’ Maar toen ik naar haar keek, zag ik dat ze met een verroerde expressie de thee aannam. En toen voelde ik mezelf een beetje schuldig. Ik schaamde en dacht: ‘Wat is de smaak van de thee? Als een mens met goedheid thee gaat drinken proeft de thee goedaardig. Als je vol met kapsones thee gaat drinken, proeft de thee verward. Ik heb in mijn leven nog nooit geknield niet eens voor mijn vader of moeder behalve voor goddelijkheden. En nu kniel ik voor een oude schoonmaakster. En toen voelde ik meteen dat zij een grote spiegel was. En zag ik dat ik zó slecht was. Ineens voelde ik mij emotioneel en mijn grens van mijn hart was helemaal doorbroken. En voelde dat er geen rangorders waren, dat iedereen die barmhartig is gelijk is.
Wereld, wij zijn terug.
8 mei s’ochtends moeten wij vertrekken uit het Zi Lu Si klooster. Ru Xun, Ru Li ,en een kleine non kwamen ons wegbrengen in de motregen.
Onderweg naar Shanghai kwamen wij bij een stadje dat Tong Xiang heette, om te lunchen. Toen hadden we een hele tafel vol met gerechten besteld waaronder rund, vis, varken, kip en alcohol. Tijdens de drie dagen in Zi Lu Si mochten wij maar bami, rijstepap en broodjes eten. Tijdens het avondeten hadden we een klein beetje jonge bamboe, zelf gegroeide sperziebonen en bospeentjes. En een keer hadden wij speciaal een pak mek gekregen, en we vonden het erg luxe. Maar net een paar uurtjes van het klooster zitten we onszelf alweer vol te vreten. Zo’n groot verschil dat we eigenlijk niet eens door hadden, alsof we van een andere wereld kwamen.
Ik vroeg daarna aan iedereen wat ze van deze drie dagen vonden. Zij zeiden dat ze er erg blij mee waren en dat ze eenmaal thuis door zouden blijven Chan mediteren. Ik twijfelde of ze meededen aan deze Chan oefeningen alleen voor de lol, ervaring of nieuwsgierigheid. Mijn lichaam in deze wereld, altijd moet ik verleiding tegenkomen. Hoe kunnen wij ons verlangen laten kalmeren?
Wie weet? Laten wij volgende keer terugkeren naar de Zi Lu Si.